وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
تا که نامت بر زبان آمد زبان آتش گرفت
سوختم، چندان که مغز استخوان آتش گرفت
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
از چارسو راه مرا بستند
از چارسو چاه است و گمراهی
و انسان هرچه ایمان داشت پای آب و نان گم شد
زمین با پنج نوبت سجده در هفت آسمان گم شد
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
ای یکهسوار شرف، ای مردتر از مرد!
بالایی من! روح تو در خاک چه میکرد؟
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو
در کولهبار غربتم یک دل
از روزهای واپسین ماندهست