گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
او آفتاب روشن و صادق بود
گِردش پر از ستارۀ عاشق بود
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
ای تا به قیامت علم فتح تو قائم
سلطان دو عالم، علی موسی کاظم
سلامٌ علی آل طاها و یاسین
سلامٌ علی آل خَیرِ النَّبِیِّین
در کالبد مرده دمد جان چو مسیحا
آن لب که زمینبوسی درگاه رضا کرد
تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام