شب در دل خویش جستجویی کردیم
در اشک دوباره شستشویی کردیم
تابید بر زمین
نوری از آسمان
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
آن مرغ که پر زند به بام و در دوست
خواهد که دهد سر به دم خنجر دوست
ای نابترین معانی واژۀ خوب
ای جوشش خون گرمتان شهر آشوب
بیا ای دل از اینجا پر بگیریم
ره کاشانۀ دیگر بگیریم
بیا به خانۀ آلالهها سری بزنیم
ز داغ با دل خود حرف دیگری بزنیم
صبح بیتو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بیتو حتّی مهربانی حالتی از کینه دارد
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
چشمههای خروشان تو را میشناسند
موجهای پریشان تو را میشناسند