بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
حشمت از سلطان و راحت از فقیر بینواست
چتر از طاووس، لیک اوج سعادت از هُماست
هر که راهی در حریم خلوت اسرار داشت
دل برید از ماسوا، سر در کمندِ یار داشت
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
هرکه با پاکدلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
پیرمردی، مفلس و برگشتهبخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
ای که عمریست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهیست