نام تو را نوشتم و پشت جهان شکست
آهسته از غم تو زمین و زمان شکست
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
این صورت سپید، به سرخی اگر رسید
کارم ز اشک با تو به خونِ جگر رسید
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
خم شدم زیرِخط عشق سرم را بوسید
دمِ پرواز پدر بال و پرم را بوسید
عطر تن پیمبر از این خانه میرود
بال ملک معطر از این خانه میرود
پرنده کوچ نکردهست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است
ای یکهسوار شرف، ای مردتر از مرد!
بالایی من! روح تو در خاک چه میکرد؟
وقتی که با عشق و عطش یاد خدا کردی
احرام حج بستی و عزم کربلا کردی
«هل من مبارز»... نعره دنیا را تکان میداد
در خندقی خود کنده، شهر از ترس جان میداد
فخر من نزد عرب این بود دختر داشتم
آیت من بود و در گهواره کوثر داشتم