ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
مرا از حلقۀ غمها رها کن
مرا از بند ماتمها رها کن
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونینجگرهاست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست