غزل | شعر هیأت

بوَد آیا که درِ صلح و صفا بگشایند
تا دری هم به مراد دل ما بگشایند

سیدمحمدحسین شهریار

دیوان شهریار

غزل

از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم

امام خمینی

دیوان امام

غزل

خاموشی تو رنگ فراموش شدن نیست
در ولولۀ نام تو خاموش شدن نیست

پروانه نجاتی

غزل

مرا هر قدر ذوق رفتن و پرواز شاعر کرد
تو را اندیشه‌ات مانای تاریخ معاصر کرد

محسن ناصحی

غزل

هنوز این کوچه‌ها این کوچه‌ها بوی پدر دارد
نگاه روشن ما ریشه در باغ سحر دارد

علیرضا قزوه

صبح بنارس

غزل

ای آفتابی که زمین شد مدفن تو
هفت آسمان راه است تا فهمیدن تو

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

غزل

تیره شد آینهٔ صبحِ درخشان بی‌تو
تار شد مشرق روحانی ایمان بی‌تو...

زکریا اخلاقی

تبسم‌های شرقی

غزل

با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفته‌ایم که غرق خجالتیم

علیرضا قزوه

سوگنامۀ امام خمینی

غزل

آه ای سحر طلوع کن از شام تار من
بگذار پا به دیدۀ شب‌ زنده‌دار من

میثم مؤمنی‌نژاد

غزل

نَمی از چشم‌های توست چشمه، رود، دریا هم
کمی از ردّ پای توست جنگل، کوه، صحرا هم

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

غزل

در کوله‌بار غربتم یک دل
از روزهای واپسین مانده‌ست

علیرضا قزوه

شبلی و آتش

غزل

لب ما و قصۀ زلف تو، چه توهمی! چه حکایتی!
تو و سر زدن به خیال ما، چه ترحمی! چه عنایتی!

قاسم صرافان

مولای گندم‌گون

غزل