محمدعلی مجاهدی | شعر هیأت

قافله را رهنما یکی‌ست

برخیز ای برادر و عزم مصاف کن
شمشیر کین جاهلی خود، غلاف کن

وحدت اسلامی

گلنفسی‌ها

مربع‌ترکیب

بی‌نشانی

وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار

شهدا

آینه‌های سفالی

غزل

دل ما را دریاب

گاه‌گاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب

شعر انتظار

سیری در ملکوت

غزل

رشک آسمان

ز اشک، دامن من رشک آسمان بوده‌ست
پر از ستاره چو دامان کهکشان بوده‌ست

امام عصر علیه‌السلام

آینه گردانی

غزل

دریا در غدیر

چشمه‌ها جوشید و جاری گشت دریا در غدیر
باغ عشق و آرزوها شد شکوفا در غدیر

غدیر

در سایه‌سار خورشید

قصیده

ای به بقیع آمده...

ای به بقیع آمده! هشیار باش
خفته چرا چشم تو؟ بیدار باش

مدینه

آسمانیها

مثنوی

تا منزل خورشید

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد
حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

شعر عرفانی

سیری در قلمرو شعر توحیدی

غزل

خانۀ مولا

دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد
كز احترام علی كعبه محترم گردد

امام علی علیه‌السلام

فصل شهادت

غزل

طلوع روشنی

کربلا را می‌سرود این‌بار روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار، روی نیزه‌ها

کاروان اُسرا

عروج سرخ

غزل

ایستاده

کیست این مردی که رو در روی دنیا ایستاده؟
در دل دریای دشمن بی‌محابا ایستاده؟

امام حسین علیه‌السلام

ایستاده باید مرد

غزل

فرصت دیدار

گفتم به دیده: امشب اگر یار بگذرد
راهش به گریه سد کن و، مگذار بگذرد

شعر انتظار

گلنفسی‌ها

غزل

علی را می‌کشت...

می‌زد به رُخم ولی، ولی را می‌کشت
آن مظهر ذات ازلی را می‌کشت

حضرت فاطمه علیهاالسلام

رباعی

شمع راه قافله

در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت

امام سجاد علیه‌السلام

سیری در ملکوت

قصیده

خورشید سر بریده

آتش چقدر رنگ پریده‌ست در تنور
امشب مگر سپیده دمیده‌ست در تنور؟

امام حسین علیه‌السلام

ایستاده باید مرد

غزل

ایستاده باید مرد!

چرا چو خاک چنین صاف و ساده باید مرد؟
و مثل سایه به خاک اوفتاده باید مرد؟

یاران شهید

ایستاده باید مرد

غزل