چون گنج، نهان کن غم پنهانی خویش
منما به کسی بی سر و سامانی خویش
بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
از «الف» اول امام از بعد پیغمبر علیست
آمر امر الهی شاه دینپرور علیست
این شنیدم که چو آید به فغان طفل یتیم
افتد از نالۀ او زلزله بر عرش عظیم
عمریست که دمبهدم علی میگویم
در حال نشاط و غم علی میگویم
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند