تماشا کن تکان شانهها را
حکایت کن غم پروانهها را
ای شهید بیگناه
ای شهید مشهد چراغ
شنیدم از لب باد صبا حسین حسین
نوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین
حسود حُسن تو برگ گل است، شبنم هم
اسیر عصمت تو آسیهست، مریم هم
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
عمریست گفتهایم به عشق تو یا علی:
«یا مَظهرَ العَجائِبُ یا مرتضی علی»
دنیا به دور شهر تو دیوار بسته است
هر جمعه راه سمت تو انگار بسته است
رسیدم دوباره به درگاه شاهی
چه شاهی که دارد ز شاهان سپاهی...
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود