الهی اکبر از تو اصغر از تو
به خون آغشتگانم یکسر از تو
توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور!
بیتو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور
توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندیات
که بخشی مقام رضامندیات
در کالبد مرده دمد جان چو مسیحا
آن لب که زمینبوسی درگاه رضا کرد
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
خدایا دلی ده حقیقتشناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی