همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را
آن شب که سعدی در گلستان گریه می‌کرد
آن شب که حافظ هم غزل‌خوان گریه می‌کرد
دمی با آه خلوت کن، بگیر ای دل جلا اینجا
بیا سبقت بگیر از خلق، با رنگ خدا اینجا
هم به در هشدار باید داد هم دیوارها!
صاعقه این بار باشد پاسخ رگبارها
صد بار اگر شویم فدای تو یاحسین
کاری نکرده‌ایم برای تو یاحسین
گسترده شد در این ولایت خوان هفتم
روزی ایران می‌رسد از مشهد و قم
به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر که مرا دردِ این جهان باشد
اَلسَّلام ای خادم اسلام و قرآن، اَلسَّلام
ای عَلَم در عِلم، ای علامۀ عالی‌مقام
صاحب اسرار «سُبْحانَ الّذي أَسْرى» علی‌ست...
بین آیات الهی، آیت کبری علی‌ست
یک چله انتظار به پایان رسیده است
پایان شام تیرۀ هجران رسیده است
در آیه‌های نور، مستور است زهرا
نورٌ علی نورٌ علی نور است زهرا
آن کس که تو را شناخت جان را چه کند؟
فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟
ای خدا این وصل را هجران مکن
سرخوشان وصل را نالان مکن...
ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد
وی نفس جفا پیشه هنگام وفا آمد
نه لاله بوی خوش مستی از سبوی تو دارد،
هزار کاسه از این باغ رو به سوی تو دارد
آرامش دل به قدر بیداری اوست
آرایش گل به شبنم جاری اوست
خبر پیچید تا کامل کند دیگر خبرها را
خبر داغ است و در آتش می‌اندازد جگرها را
روزها فكر من این است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خویشتنم
