ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
باید که برای تو سرِ دار بمیرم
یکباره به پایت صد و ده بار بمیرم
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
آمادهاند، گوش به فرمان، یکی یکی
تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی
از مرز رد شدیم ولی با مصیبتی
با پرچم سیاه به همراه هیأتی
مگر اندوه شبهای علی را چاه میفهمد؟
کجا درد دل آیینهها را آه میفهمد؟
شهر من قم نیست، اما در حریمش زندهام
در هوای حقحق هر یاکریمش زندهام
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
به نام آنکه مستغنیست بالذّات
«بَدیعُ الاَرض» و «خلّاقُ السماوات»
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
دست مرا گرفت شبیه برادری
گفتم سلام، گفت سلام معطری
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر