شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
عید آمده، هر کس پی کار خویش است
مینازد اگر غنی و گر درویش است
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده