امشب شکوه عشق جهانگیر میشود
روح لطیف عاطفه تصویر میشود
نام تو را نوشتم و پشت جهان شکست
آهسته از غم تو زمین و زمان شکست
با کلامُ اللهِ ناطق همکلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
این صورت سپید، به سرخی اگر رسید
کارم ز اشک با تو به خونِ جگر رسید
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
ای مرهم زخم دل و غمخوار پدر!
هم غمخور مادری و هم یار پدر
خم شدم زیرِخط عشق سرم را بوسید
دمِ پرواز پدر بال و پرم را بوسید
عطر تن پیمبر از این خانه میرود
بال ملک معطر از این خانه میرود
پرنده کوچ نکردهست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است
ماهی که یادگار ز پنج آفتاب بود
بر چهرهاش ز عصمت و عفت نقاب بود
وقتی که با عشق و عطش یاد خدا کردی
احرام حج بستی و عزم کربلا کردی
«هل من مبارز»... نعره دنیا را تکان میداد
در خندقی خود کنده، شهر از ترس جان میداد
فخر من نزد عرب این بود دختر داشتم
آیت من بود و در گهواره کوثر داشتم
ماه مولا شد حدیث طیر را با ما بخوان
در ولایش آشنا و غیر را با ما بخوان
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود
سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان میدهد به زیبایی