چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
چقدر این روزهای سرد سخت است
و پیدا کردن همدرد سخت است
سپیداران نشانی سرخ دارند
همیشه آرمانی سرخ دارند
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بیتابت چه دیدند؟
رسیدی و پر و بال فرشتهها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
یا علی گفتم همه درها به رویم باز شد
یا علی گفتم، چه شیرین شعر من آغاز شد
آن روز، گدازۀ دلم را دیدم
خاکستر تازۀ دلم را دیدم
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
کربلا را میسرود اینبار روی نیزهها
با دو صد ایهام معنیدار، روی نیزهها
جاری استغاثهها ای اشک!
وقت بر گونهها رها شدن است
میرسم خسته میرسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
یا علی! این کیست میآید شتابان سوی تو؟
با قدی رعنا و بازویی چنان بازوی تو؟
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش
دستهایت را که در دستش گرفت آرام شد
تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد