تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
من كیستم؟ کبوتر بیآشیانهات
محتاج دستهای تو و آب و دانهات
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو