مثنوی | شعر هیأت

مثنوی در لغت به معنی «دوتایی» است و در اصطلاح به شعری گفته می‌شود که مصراع‌هاى هر بیت آن، قافیه‏‌اى مستقل دارد. تعداد ابیات این قالب محدود نیست و یک مثنوى می‌تواند از چند بیت تا هزاران بیت را در بر بگیرد.
از مثنوى به دلیل نامحدود بودن ابیاتش براى به نظم درآوردن تاریخ‌ها، داستان‌ها، افسانه‌‏ها و متون آموزشى استفاده ‏شده است. قالب «مثنوى» به لحاظ غناى موسیقى (تنوع قافیه در آن)، تعداد ابیات و... زمینۀ مساعدى را برای مضمون‌یابی‏ و پرورش آن برای سرودن و اجرای شعر دارد.

مادر سلام حال غریبت چگونه است؟
مادر بگو که رنج مصیبت چگونه است؟

رحمان نوازنی

فصل نجابت

مثنوی

برخاستی تا روز، روز دیگری باشد
تقدیر فردا قصۀ زیباتری باشد

محمدجواد شاهمرادی

لیالی مجنون

مثنوی

ما دردها و داغ‌ها را می‌شناسیم
غوغای باد و باغ‌ها را می‌شناسیم

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

مثنوی

شبم در حضوری لبالب گذشت
کدامین شبم مثل آن شب گذشت

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

مثنوی

ای ز پیدایی خود بس ناپدید
جملۀ عالم تو و کس ناپدید

عطار نیشابوری

سیری در قلمرو شعر توحیدی

مثنوی

به نام آن که جان را نور دین داد
خرد را در خدادانی یقین داد...

عطار نیشابوری

سیری در قلمرو شعر توحیدی

مثنوی

به نام آن که ملکش بی‌زوال است
به وصفش عقلِ صاحب نطق، لال است

عطار نیشابوری

سیری در قلمرو شعر توحیدی

مثنوی

تو ای مرغ شباهنگم، به حسرت بال و پر وا کن
صدای کوبۀ در شد، برو زهرا تو در وا کن

محمدجواد غفورزاده

غروب منظومۀ عشق

مثنوی

«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند

محمدرضا آقاسی

شیعه‌نامه

مثنوی

خدایا تویی بنده را دست‌گیر
بوَد بنده را از خدا، ناگزیر

نظامی گنجوی

خمسۀ نظامی

مثنوی

خدایا جهان‌پادشایی تو راست
ز ما خدمت آید، خدایی تو راست

نظامی گنجوی

خمسۀ نظامی

مثنوی

ای جهان دیده بود خویش از تو
هیچ بودی نبوده پیش از تو

نظامی گنجوی

خمسۀ نظامی

مثنوی