ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله
ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
موعود خدا، مرد خطر می‌خواهد
آری سفر عشق، جگر می‌خواهد
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
آهن شده‌ایم و دلمان سنگ شده
دلسنگی ما بی تو هماهنگ شده
یک روز شبیه ابرها گریانم
یک روز چنان شکوفه‌ها خندانم
صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
من در بر کشتی نجات آمده‌ام
در ساحل چشمۀ حیات آمده‌ام
در حجم قنوت‌ها دعا تعطیل است
یاد از تو - غریب آشنا! - تعطیل است
وقتی که در آخر‌الزمان حیرانم
وقتی که خودم بندۀ آب و نانم
افسوس که این فرصت کوتاه گذشت
عمر آمد از آن راه و از این راه گذشت
پیچیده شمیم ندبه و عهد و سمات
طوفان‌زدگان! کجاست کشتی نجات؟
باغیم که رنج‌دیده از پاییزیم
با اشک، نمک به زخم خود می‌ریزیم
ماه رمضان دیده به ما دوخته است
ماهی که چراغ رحمت افروخته است
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
آن جانِ جهانِ جود برمی‌گردد
ـ بر اجدادش درود ـ برمی‌گردد
در شهر شلوغ، خلوتی پیدا کن
در خلوت خود قیامتی برپا کن
ای عاشق شب نورد، پیدایم کن
ای مرد همیشه مرد، پیدایم کن
این جاده که بی‌عبور باقی مانده
راهی‌ست که سمت نور باقی مانده
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
