رنگ سیاه و سرخِ تو را دارند
اینروزها تمام خیابانها
چون گنج، نهان کن غم پنهانی خویش
منما به کسی بی سر و سامانی خویش
چقدر بد شده دنیا چقدر بد شدهایم
به جای گرمی آغوش، دست رد شدهایم
بیحرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست
باور کنید پاسخ آیینه سنگ نیست
ای خاک ره تو خطّۀ خاک
پاکی ز تو دیده عالم پاک
از «الف» اول امام از بعد پیغمبر علیست
آمر امر الهی شاه دینپرور علیست
چشمۀ خور در فلک چارمین
سوخت ز داغ دل امّالبنین
این شنیدم که چو آید به فغان طفل یتیم
افتد از نالۀ او زلزله بر عرش عظیم
عمریست که دمبهدم علی میگویم
در حال نشاط و غم علی میگویم
گر سوى ملک عدم باز بیابى راهى
شاید از سرّ وجودت بدهند آگاهى
دختر فکر بکر من، غنچۀ لب چو وا کند
از نمکین کلامِ خود حقِ نمک ادا کند