پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
هرکس بمیرد پیشتر از مرگ
دیگر خیالش از دمِ جانکندنش تخت است
مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
اگر به شوق تو این اشتیاق شکل گرفت
چه شد، چگونه، چرا این فراق شکل گرفت؟!...
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
دریاب از این همه پراکندگیام
عمریست که شرمندۀ این بندگیام
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
عشق فهمید که جان چیست دل و جانش نیست
سرخوش آنکس که در این ره سروسامانش نیست
بىسر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين