عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
با خزان آرزو حشر بهارم کردهاند
از شکست رنگ، چون صبح آشکارم کردهاند
آن شب که دفن کرد علی بی‌صدا تو را
خون گریه کرد چشم خدا در عزا تو را
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
گواه سیرۀ عشق است داغداری ما
به باغبانی درد است لاله‌کاری ما
سبک‌بالان خرامیدند و رفتند
مرا بیچاره نامیدند و رفتند
نورِ جان در ظلمت‌آبادِ بدن گم کرده‌ام
آه از این یوسف که من در پیرهن گم کرده‌ام
سرّ نى در نینوا مىماند اگر زینب نبود
کربلا، در کربلا مىماند اگر زینب نبود
هیچ کس نشناخت دردا! درد پنهان علی
چون کبوتر ماند در چاه شب افغان علی
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
این بار، بار حج خود را مختصر برداشت
آن قدر که گویا فقط بال سفر برداشت
«با هر قدم سمت حرم لبیک یا زینب
در عشق سر می‌آورم لبیک یا زینب...»
