به رگبارِ ستم بستند، در باغِ حرم «دین» را
به خون خویش آغشتند چندین مرغ آمین را
باز جاریست خیابان به خیابان این شور
همقدم باز رسیدیم به میدان حضور
اگر مجال گریزت به خانه هم باشد
برای اینکه نمیرد حیات، میمانی
یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
آفتابی شدی و چشمانت
آسمان آسمان درخشیدند
بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیدهست و رود غرق تماشا
در خودم مانده بودم و ناگاه
تا به خود آمدم مُحرّم شد
عمری به فکر مردمان شهر بودی
اما کسی حالا به فکر مادرت نیست
به دست شعلههای شمع دادم دامن خود را
مگر ثابت کنم پروانهمسلک بودن خود را
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
ای هلالی که تماشای رخت دلخواه است
هله ای ماه! خدای من و تو الله است
آمدی و دل ما بردی و رفتی ای ماه!
با تو خوش بود سحرهای «بِکَ یا الله»
ای چشمههای نور تو روشنگر دلم
ای دست آسمانی تو بر سر دلم
یک ماه جرعه جرعه تو را یاد کردهایم
دل را به اشتیاق تو آباد کردهایم
رسید جمعهٔ آخر سلام قدس شریف
سلام قبلهٔ صبر و قیام، قدس شریف