پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
هنوز طرز نگاهش به آسمان تازهست
دو بال مشرقیاش با اُفق هماندازهست
محمّدا به که مانی؟ محمّدا به چه مانی؟
«جهان و هر چه در او هست صورتاند و تو جانی»
آسمان ابریست، آیا ماه پیدا میشود؟
ماه پنهان است، آیا گاه پیدا میشود؟
چه کُند میگذرد لحظههای دور از تو
نمیکنند مگر لحظهها عبور از تو
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد