سحر که چلچله‌ها بال شوق وا کردند
سفر به دشت دل‌انگیز لاله‌ها کردند
بوی گل از سپیده می‌آید
اشک شوقم ز دیده می‌آید
اگرچه در نظرت آنچه نیست، ظاهر ماست
سیاه‌جامۀ سوگت لباس فاخر ماست
من در بر کشتی نجات آمده‌ام
در ساحل چشمۀ حیات آمده‌ام
از آغاز محرم تا به پایان صفر باران
نشسته بر نگاه اشک‌ریز ما عزاداران
صد بار اگر شویم فدای تو یاحسین
کاری نکرده‌ایم برای تو یاحسین
غم داغ تو را با هیچ‌کس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه می‌خوانم ولی از سر نخواهم گفت
به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
شگفتا راه عشق است این، که مرد جاده می‌خواهد
حریفی پاک‌باز و امتحان پس‌داده می‌خواهد
به سنگ نام تو را گفتم و به گریه درآمد
به گوش کوه سرودم تو را و چشمه برآمد
هرچند عیان است ولی وقت بیان است
عشق تو گران‌قدر‌ترین عشق جهان است
غریبم، جز تو می‌دانم رفیق و آشنایی نیست
صدایت می‌زند اندوه من، جز تو خدایی نیست
کربلا گفتم، دلم لرزید، گفتم: یا حسین
اشک روی گونه‌ام غلتید، گفتم: یا حسین
ما بی‌تو تا دنیاست دنیایی نداریم
چون سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم
تیغ از تو طراوت جوانی می‌خواست
خاک از تو شکوه آسمانی می‌خواست
الهی به شور قیام حسین
به فریاد سرخ و پیام حسین
خدایا لطف خود را شاملم کن
غمی جان‌سوز، مهمان دلم کن
درون سینۀ من سرزمینی رو به ویرانی‌ست
دلی دارم که «فِی قَعرِ السُّجُون» عمری‌ست زندانی‌ست
بگو چرا نشد امسال زائرت باشم
قدم به جاده گذارم، مسافرت باشم
خوشوقت کسی که جز وفا کارش نیست
پابندِ ستم، جانِ سبک‌بارش نیست
صدای کرب‌وبلای حسین می‌آید
به هوش باش، صدای حسین می‌آید
امسال دوریم از تو... لابد حکمتی دارد
باشد، ولی عاشق دل کم‌طاقتی دارد
دست ابوسفیان کماکان در کمین است
اما جواب دوستان در آستین است
