باز جاریست خیابان به خیابان این شور
همقدم باز رسیدیم به میدان حضور
شبیه آسمانیها هوای قم به سر دارم
نشانی از چهل اختر درون چشم تر دارم
آفتابی شدی و چشمانت
آسمان آسمان درخشیدند
میرفت که با آب حیات آمده باشد
میخواست به احیای فرات آمده باشد
سقفی به غیر از آسمان بر سر نداری
تو سایه بر سر داشتی دیگر نداری
در خودم مانده بودم و ناگاه
تا به خود آمدم مُحرّم شد
شش روز بعد، همهمه پایان گرفته بود
در خاک، حسّ شعلهوری جان گرفته بود
سر تا به قدم عشق و ارادت بودی
همسنگر مردی و رشادت بودی
آن روز هرچند آخرین روز جهان باشد
باید شروع فصل خوب داستان باشد
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازیست
آنقدر نقش لالۀ پرپر کشیدی
تا آنکه آخر، عشق را در بر کشیدی
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانهات گُم بودی
و قصه خواست ببیند یکی نبودش را
بنا کند پس از آن گنبد کبودش را
به دست باد دادی عاقبت زلف پریشان را
و سر دادند بیتو تارها آهنگ هجران را