باز جاریست خیابان به خیابان این شور
همقدم باز رسیدیم به میدان حضور
روزی که عطش به جان گلها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خستهحالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
آفتابی شدی و چشمانت
آسمان آسمان درخشیدند
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
در خودم مانده بودم و ناگاه
تا به خود آمدم مُحرّم شد
از عشق بپرسید، که با یار چه کردند؟
با آن قد و بالای سپیدار، چه کردند
دریا بدون ماه تلاطم نمیکند
تا نور توست، راه کسی گم نمیکند
برخاستم از خواب اما باورم نیست
همسنگرم! همسنگرم! همسنگرم! نیست
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
ای هلالی که تماشای رخت دلخواه است
هله ای ماه! خدای من و تو الله است
آمدی و دل ما بردی و رفتی ای ماه!
با تو خوش بود سحرهای «بِکَ یا الله»
یک ماه جرعه جرعه تو را یاد کردهایم
دل را به اشتیاق تو آباد کردهایم
رسید جمعهٔ آخر سلام قدس شریف
سلام قبلهٔ صبر و قیام، قدس شریف