هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست
هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست
حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد
ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
ای نبی‌طلعت، ای علی‌مرآت
وی حسن‌خصلت، ای حسین‌صفات
آن تشنه‌لبی که منصب سقّا داشت
وقتی به حریم علقمه پای گذاشت
ای که جا در دل و در جان پیمبر داری!
رتبه از مریم قدّیس فراتر داری
علی را ذاتِ ایزد می‌شناسد
اَحد را درکِ احمد می‌شناسد
ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
آفتابی شدی و چشمانت
آسمان آسمان درخشیدند
زینب که على با جلوات دگرى‌ست
زهراى بتول در حیات دگرى‌ست
ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما
سلامٌ علی آل یاسین و طاها
سلامٌ علی آل خیر البرایا
روزی شعر من امشب دو برابر شده است
چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است
ای نامۀ سر به مهر مکتوم
ای مادر صبر، ام کلثوم!
این زن که خاک قم به وجودش معطر است
تکرار آفرینش زهرای اطهر است
دست در دستِ باد می‌ریزد
به روی شانه گیسوان سپید
دو خورشید جهان‌آرا، دو قرص ماه، دو اختر
دو آزاده، دو دلداده، دو رزمنده، دو هم‌سنگر...
چون او کسی به راه وفا یاوری نکرد
خون جگر نخورد و پیام‌آوری نکرد
گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
دیدهام در کربلای دست تو
عالمی را مبتلای دست تو
در وصف تو کس، روشن و خوانا ننوشته‌ست
ای هر که نویسد ز تو، گویا ننوشته‌ست!
چگونه جمع کند پاره‌های جانش را؟
به خیمه‌ها برساند تن جوانش را
ای تیر مرا به آرزویم برسان
یعنی به برادر و عمویم برسان
بر نبض این گهواره نظم کهکشان بسته‌ست
امید، بر شش ماه عمر او زمان بسته‌ست
میان گریه‌ات لبخند ناب است
چرا باور کنیم از قحط آب است؟
