همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را
آن شب که سعدی در گلستان گریه می‌کرد
آن شب که حافظ هم غزل‌خوان گریه می‌کرد
دمی با آه خلوت کن، بگیر ای دل جلا اینجا
بیا سبقت بگیر از خلق، با رنگ خدا اینجا
هم به در هشدار باید داد هم دیوارها!
صاعقه این بار باشد پاسخ رگبارها
نام گرامی‌اش اگر عبدالعظیم بود
عبد خدای بود و مقامش عظیم بود
بی نور خدا جهان منّور نشود
بی عطر محمّدی معطّر نشود
صد بار اگر شویم فدای تو یاحسین
کاری نکرده‌ایم برای تو یاحسین
گسترده شد در این ولایت خوان هفتم
روزی ایران می‌رسد از مشهد و قم
چشمان جهان محو تماشایت بود
ایثار چکیده‌ای ز تقوایت بود
اَلسَّلام ای خادم اسلام و قرآن، اَلسَّلام
ای عَلَم در عِلم، ای علامۀ عالی‌مقام
چون سرو همیشه راست قامت بودی
معنای شرافت و شهامت بودی
ای آن‌که نور عشق و شرف در جبین توست
روشن، سرای دل ز چراغ یقین توست
صاحب اسرار «سُبْحانَ الّذي أَسْرى» علی‌ست...
بین آیات الهی، آیت کبری علی‌ست
یک چله انتظار به پایان رسیده است
پایان شام تیرۀ هجران رسیده است
در آیه‌های نور، مستور است زهرا
نورٌ علی نورٌ علی نور است زهرا
شب‌نشینانِ فلک چشم ترش را دیدند
همه‌شب راز و نیاز سحرش را دیدند
ز هرچه بر سر من می‌رود چه تدبیرم
که در کمند قضا پای‌بند تقدیرم
...ای صبح را ز آتش مهر تو سینه گرم
وی شام را ز دودۀ قهر تو دل چو غار
ای به سزا لایق حمد و ثنا
ذات تو پاک از صفت ناسزا
از ابتدای کار جهان تا به انتها
دیباچه‌ای نبود و نباشد بِه از دعا
آرامش دل به قدر بیداری اوست
آرایش گل به شبنم جاری اوست
عجب فضائل عرشی، عجب کمالی داشت
چه قدر و منزلت و جلوه جلالی داشت
