زهرای حزین، ز گرد راه آمده بود
جبریل، غریق اشک و آه آمده بود
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
میکوش دمادم از خدا یاد کنی
با مهر، دل شکستگان شاد کنی
سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
تیغ از تو طراوت جوانی میخواست
خاک از تو شکوه آسمانی میخواست
آن تشنهلبی که منصب سقّا داشت
وقتی به حریم علقمه پای گذاشت
نوخاستهای ز نسل درد آمده است
با گرمی خون و تیغ سرد آمده است
وقتی به گل محمّدی مأنوسیم
در خواب خوش ستمگران، کابوسیم
از لحظههای آخرت چیزی نمیگویم
از پیکرت از پیکرت چیزی نمیگویم
تيغيم که در فراز، رعبانگيزيم
هنگام فرود، خون دشمن ريزيم
کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
تاریخ عاشورا به خون تحریر خواهد شد
فردا قلمها تیغۀ شمشیر خواهد شد
نمیجنبد ز جا مرداب کوفه
چه دلگیر است و سنگین، خواب کوفه
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچکس دلاور نیست
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
کی غیرت مردانۀ ما بگذارد
دشمن به حریم خانه پا بگذارد؟
پیکار علیه ظالمان پیشهٔ ماست
جان در ره دوست دادن اندیشهٔ ماست