معراج تکلم است امشب، صلوات
ذکر لب مردم است امشب: صلوات
ابرهای سیاه می‌گریند
باز باران و باز هم باران
باید صلوات‌ها جلی ختم شود
همواره به ذکر عملی ختم شود
جان‌بخش‌تر ندیده کسی از تبسمت
جان جهان! فدای سلامٌ علیکمت
پس رهسپار جادۀ بیتالحرام شد
شصتوسه سال فرصت دنیا تمام شد
باران می‌آمد با دعای دست‌هایت
در دشت می‌رویید گل از ردّ پایت
زهی بهار که از راه می‌رسد، این‌بار
که ذکر نعت رسول است بر لب اشجار
بی نور خدا جهان منّور نشود
بی عطر محمّدی معطّر نشود
فکر کردند که خورشید مکدر شده است
کوثری دیده و گفتند که ابتر شده است
تا نگردیده‌ست خورشید قیامت آشکار
مشتِ آبی زن به روی خود، ز چشمِ اشک‌بار
با ریگ‌های رهگذر باد
در خیمه‌های خسته بخوانید
امشب شکوه عشق جهانگیر می‌شود
روح لطیف عاطفه تصویر می‌شود
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
همسایه! غم دوباره شده میهمانتان؟
پوشیده‌اند رخت عزا دخترانتان
تابید بر زمین
نوری از آسمان
بخوان به نام شکفتن، بخوان به نام بهار
که باغ پر شود از جلوۀ تمام بهار
باشد که دلم، راهبری داشته باشد
از عالم بالا، خبری داشته باشد
به رغم صخره، جاری‌تر شده سیل محبت‌ها
و دارد بیشتر قد می‌کشد رود ارادت‌ها
دست ابوسفیان کماکان در کمین است
اما جواب دوستان در آستین است
یا ایهاالعزیزتر از یوسف!
عکس تو را به چاه می‌اندازند
