بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت
صدای لرزش مسجد به چشم می‌آمد
چه می‌گذشت که رحمت به خشم می‌آمد
برای خواندن اول یاد می‌گیرند الفبا را
الفبا یافتم در متن قرآن نام زهرا را
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
باز جاری‌ست خیابان به خیابان این شور
هم‌قدم باز رسیدیم به میدان حضور
رسید صاعقه و شیشۀ گلاب شکست
شب از در آمد و پهلوی آفتاب شکست
از جاری لطف آسمان‌ها می‌گفت
از رحمت بی‌کران دریا می‌گفت
وقتی در خانۀ علی می‌لرزد
دنیا به بهانۀ علی می‌لرزد
ای «در» تو عجب معرفت آموخته‌ای
یک‌سینه سخن داری و لب دوخته‌ای
در حریم خانه ماندی اعتکاف این است این
سوی مسجد شعله‌ور رفتی، مصاف این است این
تا اشک به روی گونه‌ات گل می‌کرد
باران به نگاه تو توسل می‌کرد
سر می‌گذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بی‌کرانت
قرار بود از این چشمه آب برداریم
نه این‌که تشنه شویم و سراب برداریم
فاطمه مادر حسین و حسن
گله کرد از وصال شیرازی
بار بر بسته‌ای ای دل، به سلامت سفرت
می‌بری قافلۀ اشک مرا پشت سرت
گسترده شد در این ولایت خوان هفتم
روزی ایران می‌رسد از مشهد و قم
بختت بلند باد و بلندا ببینمت!
ایرانِ من مباد که تنها ببینمت!
افق‌های باز و کران‌های تازه
زمین‌های نو، آسمان‌های تازه
تا نشکفد بر پای ما زنجیرهای تازه‌ای
رویید بر دستان ما شمشیرهای تازه‌ای
خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
این لیلۀ قدر است که در حال شروع است
ماه است و درخشنده‌تر از صبح طلوع است
میزبان تو می‌شود ملکوت؟
یا ملائک در آستان تواند؟
قسم خورده‌ای! اهل ایثار باش
قسم خورده‌ای! پای این کار باش
ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
