دیدیم میانِ سبزهها رنگ تو را
در جاریِ جویبار، آهنگِ تو را
این ابر پُر از بهار مهمانِ شماست
صبح آمده و نسیم، دربانِ شماست
در لشکر تو قحطیِ ایمان شده بود
دین دادن و زر گرفتن آسان شده بود
با دیدن تو به اشتباه افتادند
آنها که سوی فرات راه افتادند
سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
سجادۀ خویش را که وا میکردی
تا آخر شب خدا خدا میکردی
شبی ابری شدم سجاده را با بغض وا کردم
به باران زلال چشمهایم اقتدا کردم
یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت
دیدیم تمام درد را در چشمت
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
لحظهٔ سخت امتحان شده بود
چقَدَر خوب امتحان دادی