خوشا که خط عبور تو را ادامه دهیم
شعاع چشم تو را تا خدا ادامه دهیم
کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
بشوی این گرد از آیینۀ خویش
به رغم عادت دیرینۀ خویش
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
نمی ز دیده نمیجوشد اگرچه باز دلم تنگ است
گناه دیدۀ مسکین نیست، کُمیت عاطفهها لنگ است
دنیا به دور شهر تو دیوار بسته است
هر جمعه راه سمت تو انگار بسته است
کس راز حیات او نداند گفتن
بایست زبان به کام خود بنهفتن
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
دگر اين دل سر ماندن ندارد
هوای در قفس خواندن ندارد
ايمان و امان و مذهبش بود نماز
در وقت عروج، مركبش بود نماز
از عمر دو روزی گذران ما را بس
یک لحظۀ وصل عاشقان ما را بس
عید است و دلم خانۀ ویرانه بیا
این خانه تکاندیم ز بیگانه بیا
ای صاحب عشق و عقل، دیوانۀ تو
حیران تو آشنا و بیگانۀ تو
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
خوشا از دل نَم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن
دلم شور میزد مبادا نیایی
مگر شب سحر میشود تا نیایی