شعر اخلاقی | شعر هیأت

چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست

عبدالرحیم سعیدی‌راد

همیشه باران بی‌خبر می‌آید

رباعی

بر عمرِ گذشته کن نگاهی گاهی
از سینۀ خود برآر آهی گاهی

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

ای موجِ صفا، روانۀ ساحل تو
ای مهر و وفا، سرشتِ آب و گل تو

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

از مرکب سرکش، تو سواری مَطَلب
یعنی: ز هوایِ نفس، یاری مطلب

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

ای دل به خدا سپرده از روز نخست
ای رفته به راه راست با عزم دُرُست

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده

محمدمهدی سیار

یادآوری

رباعی

از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی

محمدابراهیم لکزیان

حدیث حُسن

رباعی

تا دل به سپاس می‌سپاری ای دوست
از نعمت و ناز، بهره داری ای دوست

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

از غنچۀ بوستان، شکوفاتر باش
سرسبز بمان و باغبان باور باش

محمدجواد غفورزاده

رباعی

چون موج، خروشان و پریشان حالیم
دنیا طلبان بی‌پر و بی‌بالیم

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

از چشمۀ نور، ساغری پُر مِیْ کن
تجلیلِ بهار عمر، قبل از دِی کن

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی