شعر اخلاقی | شعر هیأت

از لطف نسیم، گل شود گلگون‌تر
زیباتر و دلرباتر و موزون‌تر

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

جانا! به فروتنی، گر ایمان داری
یا میل به رفتار کریمان داری

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

دانی که چرا مثل گُل افروخته‌ای؟
هم ساخته‌ای با غم و هم سوخته‌ای؟

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

آرامش دل به قدر بیداری اوست
آرایش گل به شبنم جاری اوست

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

رباعی

باید که گناه را فراموش کنیم
قدری به سکوت قبرها گوش کنیم

سیدابوالفضل مبارز

رباعی

دانش‌طلبی که نور ایمان دارد
جویای فضیلت است تا جان دارد

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

در مکتب عشق، آبرو‌داری کن
هر مؤمن رنج‌دیده را یاری کن

هادی فردوسی

حدیث حُسن

رباعی

چشمی از غم ستاره باران دارد
دلسوخته‌ای که داغ یاران دارد

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

ای موجِ امید، راهی ساحل تو
ای مهر و وفا عجین در آب و گل تو

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

ای ذرۀ کوچکِ مدار هستی
ای آن‌که به رحمت خدا دل بستی

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

فارغ نگذار نَفْس خود را نَفَسی
تا بندهٔ نفس سرکشی در قفسی

امید خیاطی‌فرد

رباعی

کم نیست گل محمدی در باغش
گل‌های بهشتند همه مشتاقش

رضا خورشیدی‌فرد

رباعی