کاروان در شام | شعر هیأت

والایی قدرِ تو نهان نتوان کرد
خورشیدِ تو را نمی‌توان پنهان کرد

محمدعلی مجاهدی

ایستاده باید مرد

رباعی

آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام

عزیز مهدی

دلم دهلی است

غزل

تو صبحِ روشنی که به خورشید رو کنی
حاشا که شام را خبر از تارِ مو کنی

جواد محمدزمانی

مرثیه با شکوه

غزل

اینک زمان، زمان غزل‌خوانی من است
بیتی‌ست این دو خط که به پیشانی من است

مهدی بهارلو

مرثیه با شکوه

غزل

دورشان هلهله بود و خودشان غرق سکوت
«ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت»

زهرا بشری‌موحد

مرثیه با شکوه

غزل

این سواران کیستند انگار سر می‌آورند
از بیابانِ بلا، گویا خبر می‌آورند

سعید بیابانکی

نامه‌های کوفی

غزل

آن روز که شهر از تو پر غوغا بود
در خشمِ تو هیبت علی پیدا بود

محمدعلی مجاهدی

ایستاده باید مرد

رباعی

آن شب که آسمان خدا بی‌ستاره بود
مردی حضور فاجعه را در نظاره بود

محمدعلی مجاهدی

ایستاده باید مرد

قصیده