امشب شکوه عشق جهانگیر میشود
روح لطیف عاطفه تصویر میشود
غریبِ در وطن، میسوخت آن شب
درون خویشتن، میسوخت آن شب
با کلامُ اللهِ ناطق همکلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
در وصف تو کس، روشن و خوانا ننوشتهست
ای هر که نویسد ز تو، گویا ننوشتهست!
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
بعد از آن غروب تلخ، جان زخمی رباب
بیتو خو گرفته با زخمههای آفتاب
دوباره پیرهن از اشک و آه میپوشم
به یاد ماتم سرخت، سیاه میپوشم
ای مرهم زخم دل و غمخوار پدر!
هم غمخور مادری و هم یار پدر
ای آنکه غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
ماهی که یادگار ز پنج آفتاب بود
بر چهرهاش ز عصمت و عفت نقاب بود
دل سپردیم به چشم تو و حرکت کردیم
بعدِ یک عمر که ماندیم...که عادت کردیم
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد
ماه مولا شد حدیث طیر را با ما بخوان
در ولایش آشنا و غیر را با ما بخوان
سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان میدهد به زیبایی