چقدر این روزهای سرد سخت است
و پیدا کردن همدرد سخت است
سپیداران نشانی سرخ دارند
همیشه آرمانی سرخ دارند
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
آن شب که دفن کرد علی بیصدا تو را
خون گریه کرد چشم خدا در عزا تو را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
ای آسمان رها شده در بیقراریات
خورشید رنگ باخته از شرمساریات
نه مثل سارهای و مریم، نه مثل آسیه و حوّا
فقط شبیه خودت هستی، فقط شبیه خودت زهرا
مدینه با تو به ماهی دگر، نیاز نداشت
به روشنایی صبح و سحر نیاز نداشت
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
خم کرد پشت زمین را، ناگاه داغ گرانت!
هفت آسمان گریه کردند، بر تربت بینشانت!
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
اشک غمت ستارۀ هفت آسمان، بلال!
در آسمان غربت مولا بمان! بلال!
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
گلی که عالم از او تازه بود، پرپر شد
یگانه کوکب باغ وجود، پرپر شد
چو آفتاب رخت را غبار ابر گرفت
شکوه نام علی غربتی ستبر گرفت