برای خواندن اول یاد میگیرند الفبا را
الفبا یافتم در متن قرآن نام زهرا را
هله! ای باد که از سامره راهی شدهای
از همان شهر پر از خاطره راهی شدهای
الا قرار دل و جانِ بیقرار ظهورت!
کدام جمعه بُوَد روز و روزگار ظهورت؟
ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کربوبلای حرمت
فلک امشب نشان دادهست روی دیگر خود را
که پس میگیرد از خلق جهان، پیغمبر خود را
گواهی میدهد انجیل هم آیات قرآن را
نمیفهمم تقلای مسیحیهای نجران را
میان باطل و حق، باز هم مجادله شد
گذاشت پا به میان عشق و ختم غائله شد
با فرق شکسته، دل خون، چهرۀ زرد
از مسجد کوفه باز میگردد مرد
داغ تو در سراچۀ قلبم چه میکند؟
در این فضای کم غم عالم چه میکند؟
ای کاش غیر غصۀ تو غم نداشتیم
ماهی به غیر ماه محرم نداشتیم
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
موعود خدا، مرد خطر میخواهد
آری سفر عشق، جگر میخواهد
از روى حسین تا نقاب افکندند
در عالم عشق، انقلاب افکندند
دلی برای سپردن به آن دیار نداشت
برای لحظۀ رفتن دلش قرار نداشت
ای قدر تو بر مردم دنیا پنهان
چون گوهر در سینۀ دریا پنهان
کرامت پیشهای بیمثل و بیمانند میآید
که باران تا ابد پشت سرش یک بند میآید
خدا این بار میخواهد سپاهش خار و خس باشد
برای خواری دشمن همین بایست بس باشد
من ماجرا را خوب یادم هست، چون کاروان ما جلوتر بود
پیکی رسید و گفت برگردید، دستور، دستور پیمبر بود
من در بر کشتی نجات آمدهام
در ساحل چشمۀ حیات آمدهام
قلم چو کوه دماوند سخت و سنگینبار
ورق کبوتر آتش گرفتهای تبدار
شب شاهد چشمهای بیدار علیست
تاریخ در آرزوی تکرار علیست
دیدند که کوهِ آرزوشان، کاه است
صحبت سر یک مردِ عدالتخواه است
امشب شکوه عشق جهانگیر میشود
روح لطیف عاطفه تصویر میشود
رویش را قرص ماه باید بکشد
چشمانش را سیاه باید بکشد
در سایۀ این حجاب نوری ازلیست
هر چند زن است اما آواش جلیست