بیست و پنجم رجب | شعر هیأت

پشت غزل شکست و قلم شد عصای او
هر جا که رفت، رفت قلم پا به پای او...

مهدی زارعی

آسمان به روایت پرنده بی‌پر

غزل

جهان را، بی‌کران را، جن و انسان را دعا کردی
زمین را، آسمان را، ابر و باران را دعا کردی

سیده فرشته حسینی

غزل

حس می‌شود همواره عطر ربنا از تو
آکنده شد زندان هارون از خدا از تو

حسین عباس‌پور

حداقل

غزل

از درد نبود اگر که از پا افتاد
هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد

محمدعلی دُرریز

رباعی

روایت است که هارون به دجله کاخی ساخت
به وجد و عشرت و شادی خویشتن پرداخت

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۲)

مثنوی

احساس از هفت آسمان می‌بارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟

مهدی جهاندار

خورشید ابواء

غزل

آماج بلا شد دل او از هر سو
از ناله چو «نال» گشت و از مویه چو «مو»

سیدمهدی حسینی

رباعی

ز موج اشک به چشمم، نگاه زندانی‌ست
درون سینه‌ام از غصّه، آه زندانی‌ست

سیدرضا مؤید

جلوه‌های رسالت

غزل

ای بنای حرم عدل و امان را بانی
ای ز انوارِ تو، آفاق همه نورانی

محمدجواد غفورزاده

چلچراغ هدایت (جلد۲)

قصیده

خود را به خدا همیشه دل‌گرم کنیم
یعنی دلِ سنگ خویش را نرم کنیم

خدابخش صفادل

حدیث حُسن

رباعی

هنوز اسیر سکوت تواند زندان‌ها
و پایبند نگاهت دل نگهبان‌ها

محمدمهدی سیار

بی‌خوابی عمیق

غزل

فرمود که صادقانه در هر نَفَسی
باید به حساب کارهایت برسی

خدابخش صفادل

حدیث حُسن

رباعی