به رغم زخم زبان‌ها به غم، عنان ندهم
ز کف، قرار خود از طعن طاعنان ندهم
الا قرار دل و جانِ بی‌قرار ظهورت!
کدام جمعه بُوَد روز و روزگار ظهورت؟
ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
می‌روی دریا دل من! دست خالی برنگردی
از میان دردها با بی‌خیالی برنگردی
نبود غیر حرامی، به هرطرف نگریست
ولی خروش برآورد: «یاری آیا نیست؟»
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
از روى حسین تا نقاب افکندند
در عالم عشق، انقلاب افکندند
ای قدر تو بر مردم دنیا پنهان
چون گوهر در سینۀ دریا پنهان
ببین که با غم و اندوه بعد رفتن تو
میان معرکه ماییم و راه روشن تو
من در بر کشتی نجات آمده‌ام
در ساحل چشمۀ حیات آمده‌ام
خورشید بر مسیر سفر بست راه را
در دست خود گرفت سپس دست ماه را
بنشین شبی به خلوت خود در حضور خویش
روشن کن آسمان و زمین را به نور خویش
سوی پیری‌ام بردند لحظه‌ها به آرامی
لحظه‌های خوشحالی، لحظه‌های ناکامی
امشب شکوه عشق جهانگیر می‌شود
روح لطیف عاطفه تصویر می‌شود
کمک کنید به نوباوگان جنگ‌زده
به آهوان هراسیدۀ پلنگ‌زده
بار بر بسته‌ای ای دل، به سلامت سفرت
می‌بری قافلۀ اشک مرا پشت سرت
مهر شكست تا ابد حک شده بر جبينتان
كوچ كنيد غاصبان! جانب سرزمينتان
بگو با من که در آن روز و در آنجا چه می‌دیدی؟
شهید من! میان تیر و ترکش‌ها چه می‌دیدی؟
ماه، ماه روزه است
روز، روز ضربت است
ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش
هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش
زینب که على با جلوات دگرى‌ست
زهراى بتول در حیات دگرى‌ست
مگر نه اینکه همان طفل غزه طفل من است
چرا سکوت کنم سینه‌ام پر از سخن است
ای در دلم محبت تو! هست و نیستم!
هستی تویی بدون تو من هیچ نیستم
