شعر پایداری | شعر هیأت

چرا چو خاک چنین صاف و ساده باید مرد؟
و مثل سایه به خاک اوفتاده باید مرد؟

محمدعلی مجاهدی

ایستاده باید مرد

غزل

سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم
ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم

قیصر امین‌پور

آینه‌های ناگهان

غزل

در پیچ و خم عشق، همیشه سفری هست
خون دل و ردّ قدم رهگذری هست

قاسم صرافان

خط

غزل

ای هلالی که تماشای رخت دلخواه است
هله ای ماه! خدای من و تو الله است

جمعی از شاعران

ای نشسته صف اول

مثنوی

بی‌مرگ سواران شب حادثه‌هایید
خورشیدنگاهید و در آفاق رهایید

سلمان هراتی

آب در سماور کهنه

غزل

در این سیلی پیامی آشکار است
که ما را باز با این قوم کار است

محمد رسولی

دوبیتی

زرد اﺳﺖ بهار ﺑﺸﺮ از ﺑﺎد ﺧﺰانی
ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﻣﯽ‌ﺧﻮرد اﯾﻦ ﺑﺎغ، نهانی

جواد محقق

غزل

در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است

محمدصادق میرصالحیان

رباعی

ما را نترسانید از طوفان
ما گردباد آسمان گردیم

عالیه مهرابی

چارپاره

کی غیرت مردانۀ ما بگذارد
دشمن به حریم خانه پا بگذارد؟

محمدرضا سهرابی‌نژاد

چاره‌ها

رباعی

امروز وطن معنی غم را فهمید
با سایهٔ جنگ، متّهم را فهمید

محسن ناصحی

رباعی

از خیل دلاوران گسستن نتوان
با روح خدا عهد شکستن نتوان

سیدحسن حسینی

هم‌صدا با حلق اسماعیل

رباعی