مدح و منقبت | شعر هیأت

شعر اگر از تو نگوید همه عصیان باشد
زنده در گور غزل‌های فراوان باشد

سیدحمیدرضا برقعی

رقعه

غزل‌مثنوی

تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟

محمد میرزایی‌بازرگانی

صادقانه‌ها

غزل

با نگاه روشنت پلک سحر وا می‌شود
تا تبسم می‌کنی خورشید پیدا می‌شود

محمدمهدی خانمحمدی

هیاهو

غزل

تا داشته‌ام فقط تو را داشته‌ام
با نام تو قد و قامت افراشته‌ام

سعید بیابانکی

چاره‌ها

رباعی

طلوعت روشنی بخشیده هر آیینه ایمان را
نگاهت آیه آیه شرح داده بطن قرآن را

حسین مؤدب

غزل

خسته‌ام از راه، می‌پرسم خدایا پس کجاست؟
شهر... آن شهری که می گویند:«سُرَّمَن رَءا»ست

اعظم سعادتمند

باران پس از برف

غزل

ماهی که یادگار ز پنج آفتاب بود
بر چهره‌اش ز عصمت و عفت نقاب بود

سیدرضا مؤید

باران نور

قصیده

خورشید گرم چیدن بوسه ز ماه توست
گلدسته‌ها منادی شوق پگاه توست

جواد محمدزمانی

ترکیب‌بند

پرشورترین فصل تلاطم اینجاست
آیینهٔ چشم‌های مردم اینجاست

میلاد عرفان‌پور

رباعی

ای روشنی آینه! ای آبروی آب!
اسلام تو حل کرد همه مسئله‌ها را

محمدجواد غفورزاده

غروب منظومۀ عشق

قطعه

وقتی پدرت حضرت حیدر شده باشد
باید که تو را فاطمه مادر شده باشد

هادی جانفدا

کفشداری یازده

غزل

فریاد اگرچه در تو پنهان بوده‌ست
خورشید تکلّمت فروزان بوده‌ست

مصطفی محدثی

بودن در نبودن

رباعی