جز تو ای کشتۀ بیسر که سراپا همه جانی
کیست کز دادن جانی بخرد جان جهانی
صحنهای بس جانفزا و دلنشین دارد بقیع
رنگوبو از لالههای باغ دین دارد بقیع
جاریست چو باران عرق شرم به رویم
از عفو تو یا از گنه خویش بگویم؟
سلامٌ علی آلِ طاها و یاسین
به این خلق و این خوی و این عزّ و تمکین
بوی گل از سپیده میآید
اشک شوقم ز دیده میآید
دل جام بلی ز روی میل از تو گرفت
تأثیر، ستارهٔ سهیل از تو گرفت
ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنیآدماند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّماند
جبریل گل تبسّم آورد از عرش
راهی غدیر شد خُم آورد از عرش
ای خداجلوه و نبیمرآت
مرتضیخصلت و حسینصفات
صبح سپید سر زد و خورشید خاورش
گیتی سیاهجامه فرو ریخت از برش
پیام نور به لبهای پیک وحی خداست
بخوان سرود ولایت که عید اهل ولاست
مدینه آنچه که میپرسم از تو، راست بگو
کجاست تربت زهرا؟ بگو کجاست؟ بگو
حمد سزاوارِ آن خدای توانا
کآمده حمدش ورای مُدرِک دانا
رُخت فروغ خداوند دادگر دارد
قَدت نشان ز قیام پیامبر دارد
دل در صدف مهر علی، دل باشد
جانها به ولایش متمایل باشد
گرچه سوز همه از آتش هجران تو بود
رمز آزادی توحید به زندان تو بود
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد همنفس مسیح در هر نفسی
بیرون ببر ای آسمان از محفل من ماه را
کز آتش دل کردهام روشن، چراغ آه را
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
دیده شد دریای اشک و، عقده از دل وا نشد
ماه گم گردید و امشب هم اجل پیدا نشد
قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست...
زندهٔ جاوید کیست؟ کشتهٔ شمشیر دوست
کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست
ای زینب ای که بیتو حقیقت زبان نداشت
خون آبرو، محبّت و ایثار، جان نداشت
برخاست، که عزم و استواری این است
بنشست، که صبر و بردباری این است
ای بر تو سلام آمده از داور هستی
بگذشته در آیین نبی از سر هستی