کوچه کوچه نسیم سامرّا
عطر غم از عراق آورده
با ریگ‌های رهگذر باد
در خیمه‌های خسته بخوانید
یک جلوۀ دلپذیر تکرار شده‌ست
لبخند مهی منیر تکرار شده‌ست
با دشمن خویش روبه‌رو بود آن روز
با گرمی خون غرق وضو بود آن روز
یاد تو آیینه و نام تو نور
ذکر تو خیر است و کلام تو نور
بخوان به نام شکفتن، بخوان به نام بهار
که باغ پر شود از جلوۀ تمام بهار
تو از تبار بهاران، تو از سلالۀ رودی
تویی که شعر شکفتن به گوش غنچه سرودی
تا چشم وا کرد این پسر، چشمانِ تر دید
خوب امتحان پس داد اگر داغِ پدر دید...
در نالۀ ما شور عراقی مانده‌ست
در خاطره یک باغ اقاقی مانده‌ست
صلاة ظهر شد، ای عاشقان! اذان بدهید
به شوق سجده، به شمشیر خود امان بدهید
خورشید سامرا و کریم جهان تویی
ما را بده پناه، که کهف امان تویی
دلم امشب گدای سامرّاست
از تو غیر از تو را نخواهم خواست
نور خدا گرفته فضاى مدینه را
تغییر داده حال و هواى مدینه را
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
از حرا آمد و آیینه و قرآن آورد
مکتب روشنی ارزنده‌تر از جان آورد
ای از غم تو بر جگر سنگ شراره
وی در همۀ عمر ستم دیده هماره
در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست
اذان می‌افکند یکباره در صحرا طنینش را
و بالا می‌زند مردی دوباره آستینش را
جهان نبود و تو بودی نشانۀ خلقت
همای اوج سعادت به شانۀ خلقت
به روزگار سیاهی که شب حصار نداشت
جهان جزیرۀ سبزی در اختیار نداشت
ای آن‌که قسم خورده به نام تو خدایت
بیدار شده شهر شب از بانگ رهایت
دمید ماه رجب رؤیتش مبارک باد
به دوستان خدا نعمتش مبارک باد
دلم امسال سامرّایی است و عید غمگین است
میان سفره «سامرّا» نماد هفتمین سین است
