امام حسین علیه‌السلام | شعر هیأت

سلام ای بادها سرگشتهٔ زلف پریشانت
درود ای رودها در حسرت لب‌های عطشانت

فاطمه سالاروند

کرامت سرخ

غزل

امشب ز فرط زمزمه غوغاست در تنور
حال و هوای نافله پیداست در تنور

جواد محمدزمانی

دلواپسی‌های اویس

غزل

چون دید فراز نی سرش را خورشید
بر خاک تن مطهرّش را خورشید

محمدعلی مجاهدی

کرامت سرخ

رباعی

قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست...

فؤاد کرمانی

شمع جمع

غزل

اگرچه داد به راهِ خدای خود سر را
شکست حنجر او خنجر ستمگر را

جواد محقق

کرامت سرخ

غزل

نازم آن زنده شهیدی که برِ داور خویش
سازد از خونِ گلو تاج و نهد بر سر خویش

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

بهای وصل

غزل

دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو می‌پنداشت

عباس براتی‌پور

ارغوانی‌ها

رباعی

دقیقه‌های پر از التهاب دفتر بود
و شاعری که در اندوه خود شناور بود

رضا خورشیدی‌فرد

مرثیه با شکوه

غزل

نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش

فاضل نظری

آن‌ها

غزل

حمله‌های موج دیدم، لشکرت آمد به یادم
کشتی صدپاره دیدم، پیکرت آمد به یادم

علی کریمان

مرثیه با شکوه

غزل

چون لاله به ساحت چمن می‌سوزم
با یاد تو پاره پاره تن می‌سوزم

جواد محقق

همواره حسین

رباعی

به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد
که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد

علی‌محمد مؤدب

خون تو پایان نداشت

غزل