امام حسین علیه‌السلام | شعر هیأت

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

نیّر تبریزی

محتشم‌نامه

غزل

آن‌سو نگران، نگاه پیغمبر بود
خورشید، رسول آه پیغمبر بود

ساعد باقری

مرثیۀ سرخ گلو

رباعی

لب‌تشنه‌ای و یادِ لب خشک اصغری
آن داغ دیگری‌ست و این داغ دیگری

محمدحسین ملکیان

جمع مُکسّر

غزل

به میدان می‌برم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کم‌کم خنجر خود را

کریم رجب‌زاده

همه آینه‌ها

غزل

باز این چه شورش است، مگر محشر آمده
خورشید سر برهنه به صحرا در آمده

سعید بیابانکی

نامه‌های کوفی

قصیده

منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود

حسین رستمی

تقطیع ماه

رباعی

از اسب فرود آی و ببین دختر خود را
بنشان روی دامن، گلِ نیلوفر خود را

محمدجواد غفورزاده

این حسین کیست؟ (جلد۳)

غزل

زان‌روز که سوخت از عطش کام حسین
گوش دل عالم است و پیغام حسین

محمدجواد غفورزاده

سفرنامۀ فرات

رباعی

نمی‌دانم تو را در ابر دیدم یا كجا دیدم
به هر جایی كه رو كردم، فقط روی تو را دیدم...

علیرضا قزوه

این حسین کیست؟ (جلد۳)

قصیده

وقتی که با عشق و عطش یاد خدا کردی
احرام حج بستی و عزم کربلا کردی

مهدی مردانی

پایین پای ابیات

غزل

چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین
با زبانِ اشک‌های بی‌صدا گفتم حسین

علی ذوالقدر

فلیرحل معنا

غزل

«چه کربلاست! که عالم به هوش می‌آید
هنوز نالهٔ زینب به گوش می‌آید»

علی انسانی

گلاب و گل

مثنوی