حضرت علی اکبر علیه‌السلام | شعر هیأت

رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی

عباس شاه‌زیدی

به سیما محمد(ص) به سیرت پیمبر

غزل

فروغ چهرۀ خوبان، شعاع طلعت توست
کمال حُسن تو، مدیون این ملاحت توست

حبیب چایچیان

غزل

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

غزل

باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشم‌های مهربانش...

رضا خورشیدی‌فرد

مرثیه با شکوه

غزل

سوز جگر از دل به زبان آمده بود
بابا سوی میدان، نگران آمده بود

سیدمهدی حسینی

همواره حسین

رباعی

ناگهان قلب حرم وا شد و یک مرد جوان
مثل تیری که رها می‌شود از دست کمان

سیدحمیدرضا برقعی

تحریرهای رود

مثنوی

برخیز و کفن بپوش سر تا پا را
تا گریه کنند آن قد و بالا را

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

رباعی

غرقِ حماسه است طلوعِ پگاه تو
خورشید می‌دمد ز تماشای ماه تو

جواد محمدزمانی

دلواپسی‌های اویس

غزل

خورشید بود و جانب مغرب روانه شد
چون قطره بود و غرق شد و بی‌کرانه شد

سیدرضا جعفری

سواد آینه

غزل