حضرت قاسم علیه‌السلام | شعر هیأت

شدم شهید کربلای تو
مثل علی اکبر فدای تو

محمدرضا رضایی

بدم الحسین (دفتر اول)

زمزمه

می‌گریم از غمی که فزون‌تر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است

سیدعلی موسوی‌گرمارودی

آغاز روشنایی آیینه

ترکیب‌بند

خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را

میثم داودی

فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع)

غزل

چه خوب، مرگ خریدار زندگانی توست
حیات طیبه تصویر نوجوانی توست

جعفر عباسی

سرانجام

مثنوی

این گلِ تر ز چه باغی‌ست که لب خشکیده‌ست؟
نو شکفته‌ست و به هر غنچه لبش خندیده‌ست

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

ای ماه من که چشم و چراغ نبوتی
ریحانهٔ بهشتی باغ نبوتی

محمدجواد غفورزاده

سلام بر حسین

غزل‌مثنوی

از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه

سیدمحمد خسرونژاد

همواره حسین

رباعی

بی‌زره رفت به میدان که بگوید حسن است
ترسی از تیر ندارد زرهش پیرهن است...

ایوب پرندآور

مرثیه با شکوه

غزل

هيچ موجى از شكست شوق من آگاه نيست
در كنار ساحلم امّا به دريا راه نيست

سیدرضا جعفری

صبح شبنم

غزل

پیراهنت از بهار عطرآگین‌تر
داغت ز تمام داغ‌ها سنگین‌تر

سعید بیابانکی

همواره حسین

رباعی

در سرخی غروب نشسته سپیده‌‌ات
جان بر لبم ز عمر به پایان رسیده‌ات

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

غزل

این جوان کیست كه گل صورت از او دزدیده‌ست؟
سیزده بار زمین دور قدش گردیده‌ست

حیدر منصوری

خون تو پایان نداشت

غزل